Mijn mening over de musical Lazarus, tja... Heel eerlijk, ik vind het moeilijk.
Donderdag 27 februari ben ik samen met een vriendin naar de voorstelling Lazarus in het DeLaMar Theater gegaan in Amsterdam. Eerlijk gezegd hadden we beide niet per se de intentie aan het begin van dit theaterseizoen om naar deze voorstelling te gaan, maar omdat deze musical in de prijzen was gevallen bij het Musical Award Gala met een award voor Beste Grote Musical en talloze nominaties in de wacht had gesleept leek het toch wel leuk om deze voorstelling te gaan bezoeken. Samen met een leuke actie waardoor de kaartjes niet zo duur waren was de keuze snel gemaakt en zijn we op pad gegaan.
Het DeLaMar Theater ligt aan het Leidseplein en is dus ideaal te bereiken met het openbaar vervoer. Van te voren zijn wij nog een hapje gaan eten voordat de voorstelling om 20.00u zou beginnen. Genoeg keuze, makkelijk en je hoeft je zeker niet te haasten want je staat met ongeveer 5 minuten lopen in het theater vanaf het Leidseplein.
Ik moet toegeven, ik lees mezelf eigenlijk bijna nooit in als ik naar een voorstelling ga. Ik vind eigenlijk dat een voorstelling voor zichzelf moet spreken en dat ik daarvoor niet allerlei artikelen of dergelijke zou moeten hebben gelezen, al heb ik daar bij dit stuk dus mijn twijfels over... Ik lees namelijk nu via hun website dat de voorstelling eigenlijk het verder gaat waar de film ‘The Man Who Fell To Earth’ uit 1973 eindigt. David Bowie speelt in deze film de rol van Thomas Newton. Lazarus begint waar de film eindigt: in het appartement van Thomas Newton. Ik heb deze film tot op heden niet gezien en ik kan je dus ook niet vertellen of dat handig is om te doen... Alhoewel, heel veel vager dan dat de musical nu is kan het eigenlijk niet worden dus wellicht kan je beter wel de film kijken.
Ja, je leest het goed: vaag. Dat is eigenlijk het eerste woord wat in mij opkomt als je vraagt wat ik van het stuk vond. Dat wilt helemaal niks zeggen over de kwaliteit van het stuk, de spelers, de band en het decor... maar het verhaal vond ik heel bijzonder, vaag en moeilijk te volgen. Omdat ik je toch wil vertellen waar de musical over gaat heb ik het letterlijk op internet op moeten zoeken omdat ik anders niet juiste woorden zou hebben om het verhaal kort en krachtig voor je neer te zetten. Daarom volgt hier een stukje van musicaljournaal.nl
Lazarus is het vervolg op de roman ‘The Man Who Feel to Earth’ uit 1963. Het boek (later verfilmd) gaat over Thomas Newton, een buitenaards wezen. Op aarde wordt hij verliefd op Mary Lou. Maar als zij hem verlaat, trekt Newton zich kapot van verdriet terug in zijn appartement in New York, waar hij zijn ellende weg probeert te spoelen met liters gin.
En daar neemt de musical Lazarus het verhaal over. Dertig jaar en tientallen liters gin verder zien we de aan lager wal geraakte Thomas Newton. Er spookt van alles bij hem door zijn hoofd. Waanbeelden, dingen uit het verleden, langzaamaan wordt hij gek. Hij wil terug naar zijn eigen planeet, weg van deze aarde. Maar of de oplossing de dood is? In zijn wanhoop verschijnt er toch een lichtpuntje aan de hemel. Een jong meisje zorgt ervoor dat Newton uiteindelijk vrede met zichzelf heeft.
Omdat Newton alleen oog heeft voor het jonge meisje, dat alleen in zijn hoofd bestaat, probeert zijn assistente Elly zijn aandacht te krijgen. Ze wordt zo verliefd op Newton dat ze probeert te transformeren naar een nieuwe versie van Mary Lou.
Dit is een korte beschrijving van de musical wat voor mij nu ook iets duidelijker maakt. Al zijn er nog tal van andere personages en verhaallijnen in de musical waarvan nog steeds bij mij de kwartjes moeten vallen.
Het is een musical die je echt over je heen moet laten komen. Maar toen ik voor de eerste keer op mijn horloge keek en ik zag dat het 20.18u was, terwijl het 20.00u wat begonnen, wist ik dat het voor mij een lange avond zou worden. Ik veranderde mijn mindset en liet het inderdaad nog meer over mij heen komen, probeerde het niet direct allemaal te begrijpen en legde de focus op het goede spel, zang, decor en goede band die alles zo goed begeleiden. Het feit dat er ook geen pauze in de voorstelling zit maakte de zit voor mij extra lang. Gekscherend heb ik tegen mijn vriendin tussendoor heel zachtjes gefluisterd "ik begrijp wel dat er geen pauze in deze voorstelling zit, dan zou de halve zaal weglopen omdat ze niks van begrijpen".
En ik neem zeker een groot deel op mij, want ik denk echt dat het ook aan mijn beeld van musicals ligt en nogmaals de kwaliteit van spel, zang, muziek, decors, regie is enorm hoog. Ik ben blij dat ik deze ervaring heb meegemaakt, maar als je mij zou vragen of ik zou aanbevelen om naar deze musical te gaan dan weet ik het oprecht niet. Ik weet niet welk advies ik je moet geven, al ben ik blij dat ik het gezien heb en erover mee kan praten.
Eén ding is zeker, deze musical zal ik niet snel vergeten en dan hebben ze denk ik toch bereikt wat ze willen bereiken. Het blijft in m'n hoofd zitten en af en toe probeer ik het verhaal toch nog kloppend te krijgen, al zal dat wellicht nooit helemaal gaan gebeuren. En ik denk dat als je op deze manier naar de voorstelling gaat, zonder echte "musical-verwachtingen" en het gewoon maar laat gebeuren, dat je een prima avond hebt waar ook jij nog over na zult praten.
De cast van donderdag 27 februari:
Newton - Dragan Bakema
Valentine - William Spaaij
Elly - Noortje Herlaar
Girl - Juliana Zijlstra
Michael - Pieter van Nieuwenhuyze
Zach - Jorrit Ruijs
Maemi - Holly Mae Brood
Teen Girl One - Esmee Dekker
Teen Girl Two - Renée de Gruijl
Teen Girl Three - Shary-An Nivillac
Rowan Boele Performer & Vocal Coach
Zangles in Breda
www.rowanboele.com
Comments